In mijn tienertijd hadden we als vriendengroep, een paar plekjes voor ons zelf. Vlakbij een veldje waar we regelmatig voetbalden, bij een grijze metalen stroomkast op de hoek van de straat of op/tegen een houten bankje naast een telefooncel...met genoeg kwartjes...

Dat was in de jaren  '70/'80 in een Limburgs dorp, niet ver van Venlo en Roermond. Op onze fietsen of lopend gingen we samen daarheen. We waren een jaartje of 13, 14 of 15 en natuurlijk, vonden we onszelf erg stoer.In die tijd was er geen jongerenwerk. Af en toe kwam kregen we een bezoekje van de wouten. Ze kwamen om te checken of wij niks verkeerds deden. Als we een plastic tas bij ons hadden, dan moesten we laten zien wat erin zat... De jongens die Limburgs en blank waren, hoefden dat vaak niet... 

Begin jaren '80 kregen we vaak bezoek van een sociaal werker vanuit de L.I.S. In Venlo. Hij wilde ons helpen, ons aktiveren en motiveren. Eenmaal per week kwam hij langs voor een praatje. Ook hij ging met kwartjes gebruik maken van de telefooncel. Dankzij zijn begeleiding hebben wij veel geleerd, een eigen plekje mogen draaien in een vormingscentrum.

Mede door hem, naamgenoot, heb ik destijds kennis mogen maken met jeugdwerk, jongerencentrum en straathoekwerk. En jaren later kwamen we elkaar tegen....in Tilburg,  als collega's in het sociaal domein .

Ook ik ging, in de jaren '90 heel vaak naar de plekken waar tieners/jongeren bij elkaar kwamen. Regelmatig, praatje, contacten en ondersteuning bieden...indien nodig. Lopend, fietsend of met de auto, op verschillende momenten van de week en op diverse locaties.  En na afloop van mijn rondjes, schreef ik een aantal steekwoorden in mijn schriftje. Zodat ik aan het eind van de week alles op een goeie manier in mijn klapper kon opbergen. 

Rond de eeuwwisseling begon ik mijn gsm te gebruiken, zo'n kleine zware zilverkleurige Nokia. Gebruikte het toen alleen als het niet anders kon. Kon de jongens nu makkelijker bereiken, d.w.z. als zij ook een mobieltje hadden. 

Ongeveer tien jaar geleden begon ik internet, smartphone, sociale media te gebruiken, als onderdeel van mijn werk.Hyves, MSN, SMS en e-mails. In de eerste jaren was het vooral ontdekken en informeren van elkaar. In de laatste acht of negen jaar gebruik ik het steeds vaker, als een volwaardig onderdeel van mijn werkzaamheden. Facebook, Twitter, Instagram, Snapchat, Whatsapp, Skype, Facetime, Messenger, LinkedIn.... Allemaal middelen om tieners en jongeren te bereiken. Contacten, praatje, tips, coaching.... Virtueel jongerenwerk, ofwel Online jongerenwerk is al jaren een gewone vaste onderdeel van jongerenwerk.  

De tieners en jongeren gaan verder. Voor hun is het virtuele tegenwoordig, niet meer virtueel, maar gewoon een deel van de echte, werkelijke wereld geworden..  Voor de meeste tieners en jongeren is online actief zijn, net zo gewoon als op de fiets naar school gaan of kletsen met vrienden.  Snap, Insta en vooral Whatsapp is doodnormaal voor veel tieners en jongeren. 

Jongerenwerkers zijn de enige professionals in het sociaal domein die al deze bewegingen van de tieners en jongeren goed in zicht krijgen en behouden.  Pro-actief, flexibel, met feeling, coachend en gewoon door erbij te zijn... Zowel op fysieke als ook op virtuele manieren. Mee dansen, mee bewegen, met acceptatie en respect, open minded, gebruik makend van diverse middelen 

Virtueel jongerenwerk is bij veel jongerenwerkers al jaren, net zo gewoon als het fysiek ambulanten in diverse buurten en wijken. Het bijzondere van online actief zijn is weg. Virtueel of online jongerenwerk is een geweldige en kansrijke, gewone en vaste onderdeel van ons werk geworden !