“Hoe behoud je het vertrouwen bij de jeugd/jongeren als je je zorgen deelt met Veilig Thuis?”
Toelichting
Uiteraard heb je al met de jongere hierover gesproken en nu wil zij/hij eigenlijk niet dat je je zorgen deelt met Veilig Thuis... Wat doe je dan?
*(Deze vraag stelde ik eerder in Videosessie Kinderwerk van 20 mei - mij is gevraagd deze hier ook te plaatsen.)
Zelf probeer ik er altijd voor te zorgen dat ik niet de beller ben. Eerst probeer ik de jongere ervan te doordringen dat het nodig is dat er een melding wordt gedaan. Daarna motiveer de jongere om het verhaal te doen bij een andere partner (b.v. mentor, schoolmaatschappelijkwerk of wijkteam) en dan laat ik die melden. Als je zoiets achter de rug van de jongere omdoet dan ben je het vertrouwen kwijt. Als de jongere jou expliciet vraagt om het niet te doen en je doet het toch? Dan is er geen manier meer om het vertrouwen bij de jeugd/jongeren te behouden, het is jouw keuze geweest om het vertrouwen te beschadigen. Als je toch vind dat je moet bellen? Zeg dit dan eerst tegen de jongere. Leg uit dat je geen andere optie hebt, maar dat je het eerst aan de jongere verteld en daarna pas gaat bellen. Dan heb je in ieder geval niks achter de rug van de jongere om gedaan. Dit zal de schade niet voorkomen, maar wel iets beperken.
Hoi hoi dit is en blijft altijd een lastig vraagstuk! Zijn er meerdere partners op de hoogte van de situatie? Zo ja zou een van hun de melding kunnen doen? Zo nee dan rest je niks anders dan heel duidelijk uitleggen waarom je genoodzaakt bent om dit te doen. Wat vaak wil helpen is stap voor stap uitleggen wat het inhoudt, misschien kun je bellen waar de jongere bij is en de VT medewerker vragen om de jongere uitleg te geven over het proces.
Jij kunt vervolgens gedurende dit proces naast hem of haar blijven staan.
Betrouwbaar zijn is opgebouwd uit zeggen wat je doet en doen wat je zegt. Als de jongere kan ervaren wat hij aan je heeft ondanks dat je iets moet doen waar hij of zij angstig voor is hoeft het niet per definitie de relatie te beschadigen.
Hallo Diederik,
Wat Esther ren Tije ook al zeggen!
Door hier eerlijk over te zijn tegen de betreffende jongere en oprecht je betrokkenheid/bezorgheid te delen met de jongere. Vertel wat het is dat je bezig houd, vertel wat er gebeurd met je signaal, vertel ook wat de jongere kan verwachten en dat je er zal zijn mocht die behoefte hebben aan een luisterend oor, steun of advies.
Je mag er vanuit gaan dat je het beste doet voor de jongere wat binnen jouw mogelijkheden ligt, en dat je het beste besluit neemt met de kennis die je op dat moment beschikbaar hebt.
Ik heb wel eens tegen een jongere gezegd dat ik het ook prima zou vinden als die me niet aardig zou vinden, zolang ik weet dat hij op zijn 30e terug kijkt op deze periode en kan zeggen dat mijn besluit toch goed voor hem was!
Met vriendelijke groet,
Emil
Hoi Emil,
Dank voor je antwoord.
Zoals ik al aangaf en dat is ook niet de vraag, ben ik altijd open en eerlijk (geweest) naar de jongere.
Daarom kreeg ik ook altijd veel respect van ze terug en inderdaad spreek ik ze nog wel eens nu ze zelf soms kinderen hebben.
Dat is dan ook niet de vraag.
De vraag is wat is jou overweging om soms dingen wel of niet te delen.
Wanneer "schendt " je je "beroepsgeheim".
En hoe maak jij die keuze.
Welke tools gebruik je daarbij.
Gr. Diederik.
Goedemorgen Diederik,
Een hele goede vraag van je. Als jongerencoach ben ik altijd open en transparant in het contact met mijn jongere. Ik geef dit ook aan dat zij complimenten van mij kunnen ontvangen, maar als er zorgen zijn met betrekking tot hun gezondheid of veiligheid ik hiervan melding moet maken. Ook als ik hiervan melding
maak deel ik dit met mijn jongere. Dan komt het niet als verassing en dan kun je ook uitleggen hoe zo'n procedure werkt van aanmelding tot actie vanuit veilig thuis of onderzoek vanuit bijvoorbeeld de Raad van Kinderbescherming.
Ik hoop dat je hiermee verder kunt.
Zelf praat ik liever met de jongeren en alle instanties dan over hen ook belangrijk om mee te nemen.
Groeten Gábor
Hey Gabor,
Leuk elkaar hier weer even te treffen.
Open en transparantie is een voorwaarde voor betrouwbaarheid naar de jongere toe.
De grap is dat ik nu best wat tips krijg die ik wat te makkelijk en te algemeen vind.
Zonder daarmee te willen aangeven dat ik de opmerkingen niet zinvol vind, maar ik meer diepte zoek.
De tips gebruikt elke "goed" werker, maar voor je met de jongere praat over delen e.d. heb je voor jezelf al een afweging gemaakt om met de jongere hierover in gesprek te gaan.
Wat is daarin de doorslaggevend, voorwaarde, norm, aanleiding, om tot die keuze te komen.
Ik nam als (voormalig) jongerenwerker ook een standpunt in om tot actie te komen of niet, en gebruikte mijn eigen overwegingen (veelal door te sparren met collega's) waarbij ik de jongere ook betrok.
Dat is altijd goed uitgevallen.
Maar deed dat niet (altijd) volgens een systeem of methodiek.
Hallo Diederik, eens met Teije. Ik leg mijn stappen altijd helder en duidelijk uit aan de jongere en diens ouders of verzorgers en waarom ik de stappen neem. Ook leg ik uit dat het blijft gaan zoals het nu gaat, wanneer ik geen actie zou ondernemen.
Hoi Ester,
Dank voor je antwoord.
Kijk even naar mijn antwoord bij Teije.
We snappen alle de gemiddelde procedures, waar het mij om gaat is de afweging.
Wanneer besluiit je voor het ene en wanneer voor het andere.
Voorbeeld.
Ik krijg iets te horen van een jongere dat zorgelijk kan zijn, ik aangeef en de jongere verder niet of nog niet wil dat ik er iets mee doe.
Nu vermoed ik dat er binnen het systeem van de jongere ernstigere zaken spelen dan dat wat ik nu weet.
Nu kan ik op basis van verworven kennis processen in gang zetten waardoor het heel moeilijk wordt om naast de jongere te kunnen blijven staan, simpel weg omdat de jongere verder contact met jou niet wil, of ....ik wacht met melden in de hoop dat er meer duidelijk wordt door behoud van het contact en we met het grotere geheel aan de slag kunnen. Waarbij ik eerder al sprak over een vermoeden....
(Nogmaals, ook ik volg de procedure van de meldcode en dasr gaat het nu niet om).
Als ik die vraag zou krijgen, dan zou ik onder andere zeggen dat het een fingerspitzengefühl is naast een overweging.
Maar ik vind deze te zwak om te duiden.
( zoals ook bij Teije vermeld, werk ik momenteel niet als jongeren werker, maar ventileerde ik deze vraag uit de videosessie, momenteel ben ik actief binnen het buurthuiswerk en de jeugdzorg).
o.a. door open en eerlijk te blijven met de jongere en te noemen wat jouw acties zijn en waarom jij vanuit jouw rol denkt dat iets goed is. Durf kwetsbaar te zijn en blijf naast de jongere staan vanuit jouw professionaliteit.
Hoi Teije,
Ik vertelde al dat ik met de jongere eerst mijn zorg deel.
Dat doe ik vanuit openheid en ook kwetsbaarheid.
Ik vertel ook mijn acties.
Misschien moet ik de vraag meer verhelderen met te vragen wanneer je kiest voor behoud contact,vertrouwen en de mogelijkheid om naast de jongere te blijven en wanneer je om toch contact te zoeken met bv veilig thuis.
(Uiteraard heb je een meldplicht volgens de meldcode en overleg je eerst intern).
Overigens ben ik momenteel niet actief als jeugd/jongerenwerker, maar vraag het meer omdat ik die vraag ventileerde vanuit de sessie...
Prachtig antwoord en mooie oplossingen.
Dank je wel! (Meen ik).
Heb jij ook nog tips om uberhaupt te komen tot de afweging wel of niet melden..
Of meld je altijd alles?
Hallo Diederik ... VT heeft ook een consultatiefunctie! Je mag ze dus geheel vrijblijvend laten meedenken in je weging!
Wil je een eerlijk antwoord? Ik heb oprecht nog nooit van mijn leven gemeld! Uiteindelijk heb ik altijd de situatie weten te gebruiken om de jongere te ondersteunen in een gesprek met ouders om zo te zorgen dat 1 van mn netwerkpartners achter de voordeur aan de slag kon. Ik bleef gedurende dat gehele proces actief achter de voordeur naast de jongere